De witte villa, ge kent ze allemaal,
't schoonste bedrijfsgebouw van Mechelen industrie.
Met hare living gelijk nen danszaal,
en een badkamer vol computer technologie.
D'er werd ni gekeken op ne WC meer of minder,
en we hadden nen oprit van hier tot ginder.
Een tankstation was ook nooit ver weg,
met nen Jet op elke hoek van den Antwerpsesteenweg,
We verhuizen nu naar Antwaarpe,
begin uw dialect dus maar aan te schaarpe.
Veel verandert er ni: Wilrijk is gewoon een beetje verder,
wij blijven de schapen, en Stefan onze herder.
Onze Connor-tassen zijn we kwijt,
maar met wat chance krijgen we nu elk een Navisoft-glas.
Dus geen gejammer of gebleit,
zolang 't vanaf nu ni maar te doen is in kostuum en das.
Toch zal ne stack-trace nooit nog zijn wat ge d'ervan verwacht,
die villa had gewoon iets meer dan al de rest.
En al doet Navisoft en Square Garden nog zo z'n best,
nooit zullen ze kunnen tippen aan de nummer 108.
Met spijt in het hart hebben we ook onze dierenvriendjes achtergelaten,
gelukkig hebben we mekaar nog, en wat altijd helpt is d’erover praten.
Knabbel & Babbel, het konijn en de dikke kat,
als't van de winter te koud wordt, de sleutel ligt onder de ...
donderdag 30 september 2004
De Witte Villa
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten