Vandaag was de eerste maandag sinds juni 2006 (ja, tweeduizend en zes) dat ik werkte. Whuh! Oekandanu? Ewel, ouderschapsverlof makker! En ik kan het iedereen aanraden. Vijftien (15!) maanden lang één dag per week thuis zijn om met de kleine patat te wandelen/fietsen/spelen/ravotten... enfin: lachen en dollen. Maar da's nu dus gedaan :-(
Niet dat we nu niet meer lachen, nee hoor. Er wordt hier redelijk wat afgelachen (ons Nele op kop). Maar dus niet meer op weekdagen (inclusief maandag) tijdens de werkuren. En da's eigenlijk ook weer niet helemaal waar: ge moest die bende (die zich mijn collega's noemen) ne keer zien daar in Huizingen. Man man, al bij al moeten ze soms niet onderdoen voor ons Nele. Ik hou een log bij van straffe uitspraken die die gasten doen. Misschien moet ik die hier maar eens publiceren :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten